De illusie dat ik morgen nog gezond ben

Vandaag voel ik mij sterk en gezond. Ik kan de wereld aan, ik heb nog 1001 ideeën om te verwezenlijken. Volgende maand word ik vijftig, ik ga een feest geven en ooit word ik opa. Terwijl ik toch een aantal malen in mijn leven heb meegemaakt dat er een dag kwam dat het ‘gewoon niet meer ging’, ik was ziek, ik had koorts, mijn energie was nul. Maar nooit denk ik “als ik morgen gezond uit bed kom dan ga ik dit-of-dat doen”. Nee, ik denk altijd “morgen ga ik dit-of-dat doen”. Iedere dag worden er vele duizenden mensen ziek en iedere dag sterven er minstens vijfhonderd mensen in dit land, maar altijd weer is er een vanzelfsprekendheid in mij die mij voorhoudt dat dat ‘de anderen’ zijn.

Deze vanzelfsprekendheid is helemaal nergens op gebaseerd. Zelfs nu ik toch aan de lopende band merk dat ik geen twintig meer ben, leef ik des te meer de illusie dat ik morgen nog steeds de wereld aan kan. En volgende week ook, en volgende maand, en volgend jaar. In mijn illusie bestaat er helemaal geen Man met de Zeis. Ik leef de illusie: morgen ben ik nog steeds gezond en ik voel mij als toen ik twintig was.