De simpele vraag is: is mijn geld werkelijk van mij? Het simpele antwoord is: nee!

Met ‘mijn geld’ bedoel ik het geld dat ik op de bank heb staan. Ik heb uiteraard ook nog wat contant geld hier in huis, maar de rest, de overgrote meerderheid, staat op de bank. En ik zeg nu wel “uiteraard”, maar voor de generatie na mij is het veel normaler om geen contant geld te hebben dan om wel contant geld te hebben. Zij leven al volledig in het digitale tijdperk en voor hen bestaat geld alleen nog maar uit bits en bytes waarvan ze middels LCD-schermen zien dat het van A naar B gaat.

De eerste keer dat ik er heel duidelijk mee geconfronteerd werd dat mijn geld niet meer mijn geld is, is al weer een aantal jaren geleden. Ik wilde een significant bedrag (is vier nullen een significant bedrag?) overboeken en mijn transactie werd geweigerd. Op mijn computerscherm verscheen de melding dat mijn computer waarschijnlijk geïnfecteerd was met een virus en dat mijn rekening daarom per direct was geblokkeerd! Het ‘probleem’ werd volledig bij mij neergelegd en ik kreeg ook nog de melding dat ik een virusscanner moest downloaden om mijn computer weer virusvrij te krijgen. De toegang tot mijn geld was mij ontzegd!

Op mijn computer zat helemaal geen virus, mijn rekening was geblokkeerd omdat de computer van de bank mijn transactie als verdacht had bestempeld. Na wat gebel met de bank werd mijn rekening gedeblokkeerd en mocht ik weer over mijn geld beschikken. Bij de gratie van de bank mocht ik weer over mijn geld beschikken! Dit is daarna nog tweemaal gebeurd. Reeds driemaal heeft de bank mijn bankrekening geblokkeerd, omdat de computer van de bank dat kennelijk een goed idee vond. Mijn geld is overduidelijk niet mijn geld.

Ik ben penningmeester van een stichting. In die hoedanigheid heb ik al enkele malen formulieren van de bank ontvangen met vragen over connecties die de stichting, of personen die op welke manier dan ook verbonden zijn met de stichting, heeft met landen of organisaties die ongewenst zijn. Waarbij het label ‘ongewenst’ gedefinieerd wordt door de overheid. In mijn ogen zijn dit Nazistische formulieren, want in de jaren dertig van de vorige eeuw werd in Duitsland gecontroleerd of je banden had met Joodse organisaties/personen en in het Nederland van de 21^e eeuw word je gecontroleerd op banden met (bijvoorbeeld) Islamitische organisaties/landen. Ik kan en wil dit niet anders betitelen als Nazistisch.

Alles in mij komt in opstand bij het idee dat ik die formulieren zou gaan invullen, dus ik gooi ze direct bij het oud papier. De gevolgen daarvan werden vorige week duidelijk: de bankrekening van de stichting was geblokkeerd! Ik merkte eerst dat ik geen geld meer kon overmaken, waarbij de website van de bank melding maakte dat de rekening waar het geld naartoe moest geblokkeerd was. Okee, dat kan gebeuren, maar gaandeweg merkte ik dat ik naar geen enkele rekening meer geld kon overmaken. Niet de andere rekeningen waren geblokkeerd maar de rekening van de stichting! Bellen met de bank leverde inderdaad de bevestiging dat de rekening was geblokkeerd én dat dit kwam omdat wij hun formulieren niet invullen en retourneren (lees: geen informatie verstrekken over het reilen en zeilen van iedereen die bij de stichting betrokken is). Na wat heen en weer gepraat en wat leugens is de rekening gedeblokkeerd. Direct na dat telefoongesprek heb ik zoveel geld als mogelijk van de rekening afgehaald en overgeschreven naar privérekeningen van bestuursleden van de stichting en vervolgens heb ik de rekening opgezegd. Het bestuur van de stichting heeft nog diezelfde avond besloten om in de toekomst alle financiële transacties uit te voeren met contant geld en er geen bankrekening meer op na te houden.

Het banktegoed van de stichting zit nu weer ouderwets in een schoenendoos en dat bevalt uitstekend. Het geld van de stichting is nu weer ‘gewoon’ van de stichting, zoals het hoort. Bovendien scheelt dat een forse onkostenpost.

Dit is nog de enige manier om mijn geld werkelijk mijn geld te laten zijn. Maar hoe lang nog? Nu al zijn er winkels waar je alleen nog kunt pinnen, en dat geldt ook voor het gemeentehuis hier, en de alleen-maar-pinnen-kassa’s in de supermarkt rukken ook op. En een land als Zweden wil zijn fysieke geld helemaal gaan afschaffen, en het ligt in de lijn der verwachting dat meer landen dit voorbeeld gaan volgen. Mijn geld en uw geld, oftewel ons geld, is niet langer van ons maar van Het Systeem.