Nederland is een bio-industrieland. Wij hebben het leven (“bio” betekent leven) geïndustrialiseerd en in de praktijk betekent dat dat efficiency en productiviteit de stuwende krachten zijn geworden binnen ‘het boerenbedrijf’ (ik gebruik hier aanhalingstekens, omdat de term boerenbedrijf nog steeds een bepaald romantisch beeld oproept en dat is al lang niet meer de werkelijkheid want dieren zijn gedegradeerd tot pure economische productiemiddelen, een soort bio-machines). Het aantal bio-industriedieren in dit land ligt ver boven de half miljard, een onvoorstelbaar aantal. Ik kan het uitschrijven in cijfers, meer dan 500.000.000 dieren, maar dat maakt het niet minder abstract. Ik zou ook kunnen zeggen dat dit land meer dan dertig maal zoveel bio-industriedieren telt dan mensen, dat maakt het misschien wat inzichtelijker. De beste manier is om het getal kleiner te maken, dat maakt het aanschouwelijker. Stel dat al die dieren gelijkmatig over ons land verdeeld zouden zijn dan heb je ongeveer honderd dieren per (oppervlakte van een) voetbalveld. Al die bio-industriedieren zijn in meerderheid een kort leven beschoren, en dat brengt met zich mee dat er iedere minuut meer dan duizend van deze dieren worden gedood. Dag in, dag uit, 365 dagen per jaar, is deze economische gehaktmolen in werking (en dan heb ik het nog niet eens over de manier waarop deze dieren hun leven geleefd hebben en hoe ze aan hun einde komen). Duizend gedode dieren per minuut, dat is de oogst van onze bio-industrie. Zinloos, nodeloos en respectloos, met als enige doel om geld rond te pompen in de economie, want mensen kunnen zich uitstekend voeden zonder dierlijke producten. We eten dieren om de simpele reden dat we dat gewend zijn om te doen, net zoals we geen mensen eten om de simpele reden dat we dat niet gewend zijn om te doen. Het zit alleen maar tussen onze oren, en doorgaan met gewoonten die je gisteren en vorige week ook al deed is gebrek aan bewustzijn op wat je aan het doen bent (en dat geldt voor alles wat je wel of niet doet, je doet vandaag wat je gisteren ook deed puur omdat je dat eergisteren ook al deed). Gelukkig is er een maatschappelijke beweging op gang gekomen die aan deze absurde situatie een eind wil maken. Zoals we in dit land (en in veel andere landen) geen slavernij meer kennen, en zoals in dit land (en in veel andere landen) vrouwen dezelfde rechten hebben als mannen, en arme mensen dezelfde rechten hebben als rijke mensen, en zo zijn er nog een heel aantal andere barrières geslecht, zo is nu de tijd rijp om recht te doen aan het welzijn van dieren.

Op bovenstaande foto draagt Esther Ouwehand haar kruizenjurk, die ze onder andere op Prinsjesdag droeg, waarop ieder kruis een bio-industriedier symboliseert die iedere minuut in dit land ter dood wordt gebracht. Iedere minuut duizend gedode dieren, ... om niets.