Ik ben geboren in 1962, afgestudeerd als ingenieur in de Elektrotechniek, en vader van drie kinderen (twee zoons en een dochter). Bijna twintig jaar lang vervulde ik diverse technische functies bij een grote multinational (die van de gloeilampen). Daarna runde ik zes jaar een eigen bedrijf, en ik ga sindsdien waar mijn gevoel mij heen brengt.

Mijn passie ligt bij het belangrijkste werk van Einstein, de relativiteitstheorie, maar over het algemeen kan ik van ieder stuk natuurkunde of wiskunde heerlijk smullen.

Ik heb de gave om hele ingewikkelde zaken duidelijk te kunnen uitleggen en dat vind ik ook geweldig om te doen (zie bijvoorbeeld de rest van deze website). Daarom geef ik lezingen, onder andere voor de Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Weer- en Sterrenkunde (KNVWS). Oh ja, ik geef alleen fysieke lezingen, niet via een of ander digitaal format zoals een livestream/webinar/Youtube filmpje en dergelijke. Ik geloof in de kracht én het belang van echt contact.

Iedere vrije minuut besteed ik aan mijn eigen vorm van wetenschappelijk onderzoek, namelijk het tot de kern uitdiepen van natuurkundige - en wiskundige problemen die op internet heel summier, of heel ingewikkeld, of foutief, of helemaal niet uitgelegd worden (en hiervan zijn veel meer voorbeelden dan je denkt). Daarnaast schrijf ik veel filosofische beschouwingen.

Ik gruw van de onbeschrijflijke wreedheden waarmee wij dieren behandelen. Van de meest verschrikkelijke martelingen (bijvoorbeeld kippen die levenslang in een hokje van enkele vierkante decimeters staan) en verminkingen (bijvoorbeeld het afknippen van lichaamsdelen zoals ogen (bij garnalen), snavels en staarten) tot het wegwerpen van ‘onbruikbare’ jonge dieren (bijvoorbeeld kuikens die levend in de versnipperaar gaan), de bio-industrie kent werkelijk geen enkel ethisch principe. Tot overmaat van ramp is al dit dierenleed volkomen onnodig, want voor ieder dierproduct is er een prima alternatief. Daarom onthoud ik mij van het consumeren van dierproducten en stem ik op de Partij voor de Dieren. Dieren kunnen immers niet voor zichzelf opkomen.

Tot slot: dagelijks verbaas ik mij over de ‘wetmatigheid’ dat mensen niet doen wat ze wel graag zouden willen doen en doen wel wat ze niet willen doen, oftewel de natuurlijke beweging van de mens is de ‘verkeerde’ kant op. Deze continue verbazing is mijn belangrijkste inspiratiebron.